Na San Juan is het, voor Argentijnse begrippen, een korte rit met de bus naar Mendoza. Als San Luis het Emmeloord is van Argentinie, dan is Mendoza het Utrecht van Argentinie. Het is een mooie gezellige studentenstad die lijkt op Madrid, veel brede straten met hoge bomen, studenten in de stad en hele relaxte sfeer.
Bij aankomst met de taxi naar hotel base camp, volgens de Loneley planet een aanrader. Het hotel Base camp was echter het meest lousy hostel waar dat we tot nu toe hebben gezien, we slapen er met 9 mensen in een kamer van 12 vierkante meter, iets te veel back pack hippies en de hotelstaf lijkt we stoned. Wel een computer met internet zodat ik me weer even kan uitleven op het web. Via het internet ben ik alvast wat aan het rondkijken voor Boston (auto / huis etc) gaat prima!
Piepers trok het hostel niet dus die is de stad ingegaan voor een ander Hostel, na even zoeken het prima hostel Break Point, grote tuin, zwembad en erg leuke mede hotelgenoten. Voor het eerst deze reis uitgebreid met mede backpackers gedronken en gegeten, spelletjes gedaan in de zon en boeken liggen lezen aan het zwembad.
Met twee mede backpackers besloten om fietsen te huren en in de omgeving op verkenning te gaan. Mendoza is het hart van de Argentijnse wijnindustrie dus het einddoel van de reis is een bodega met wijntour en proeverij. Mendoza ligt in de woestijn dus buiten de stad was het behoorlijk zweten, fietsen langs een autobaan door het industrieterrein was geen aanrader en zonder kaart op zoek naar de bodega was ook lastig. Anderhalf uur fietsen later bodega gevonden, wijntoer gedaan (die zijn echt overal ter wereld het zelfde) terug gefietst en lekker afgekoeld in ons zwembad.
Omdat Argentinie het land van de paarden en de gaucho´s is hebben we ook een paardrijtocht door de bergen geboekt, wij een volle dag met een paard de bergen in !! Ik wordt als een echte
Gaucho behandeld, geen introductie, gewoon dit is je paard en laten we gaan. Na een wat moeizame start, ik kom nauwelijks op mijn paard, vertrekken Piep en ik met onze Gaucho de bergen in. Het landschap is waanzinnig mooi, mijn paard en ik lijken goede vrienden te worden. In totaal hebben we ruim vier uur om het paard gezeten (en wie wel eens vier uur op een paard heeft gezeten weet dat dat land is..) een paar benauwde momenten gehad zeker toen mijn paard op eigen initiatief het pad af liep en een canyon in door met mij op de rug. Na afloop werden onze inspanningen beloond met een king size BBQ in de bergen, genoeg rode wijn en een leuk gesprek met een Israëlieer die bij ons aan tafel zat. Over het algemeen zijn de rondreizende Israëliers ongemanierd, lomp en luidruchtig. De meesten komen direct uit het leger en mogen een half jaar stoom afblazen, wat ze er niet socialer over maakt. Daarnaast hebben ze de gewoonte om met groepen te reizen ter grote van een gemiddeld leger garnizoen wat het er niet beter op maakt. Maar zoals gezegd hadden we het dit keer getroffen, goed gesprek gehad over de geschiedenis, het conflict in Israël, de Palastijnen en het leven van jongen mensen in het midden oosten.Wie overigens dacht dat Elvis dood is kan ik vertellen dat hij springlevend is, tegenwoordig samen met een zeerover BBQ´s bakt in de bergen en erg soepel is, (foto´s volgen)
Na ons avondtuur in de bergen nog een paar dage gerelaxed in de stad, gelezen en gezwommen.
to be continued.....
No comments:
Post a Comment