Na alle vakantie gangers die we hebben mogen entertainen zijn we nu zelf aan de beurt. We gaan lekker met zijn tweeen op vakantie naar California. Als goed geograaf wil ik zoveel mogelijk van dit enorme land zien en California is een van de staten die je moet hebben meegemaakt. California is na Texas de grootste staat van de US en is een van de economische powerhouses van America. Verder hebben ze een oude mister world als gouverneur (Arnold
Swartzenegger), staan de hoofdkantoren van Google en Apple in Sillicon Valley en is de staat bekend voor zijn "West Coast" mentaliteit wat synoniem is voor een relaxed beach oriented easy going way of life. Genoeg redenen om een week van onze spaarzame amerikaanse vakantie in te zetten.
Go West !
Na een gezellige afscheidsborrel met Diederik (die nog een paar dagen in Boston bleef) en een emotineel afscheid van onze derde huisgenoot Julius zijn we zaterdag ochtend om 6:00 AM op de luchthaven om de directe ochtendvlucht naar San Francisco te nemen. Na de gebruikelijke ellende met het inchecken en de security checks als laatste aan boord van het vliegtuig
en na 5 uur vliegen landen we 2704 mijl verder in een zonnig San Francisco.
Union Square
In SF logeren we twee dagen bij mijn oud huisgenoot en dispuutsgenoot Bertrand die aan Berkely onderzoek doet. We worden door Bertrand opgehaald en meteen meegenomen naar zijn prachtige appartement , gelegen in de ruigste wijk van SF, Tenderloin. Veel hoeren (met en zonder benen/gebit), junks, alcoholisten, dus genoeg te zien. Bertrand verteld dat er door het lekkere klimaat enorm veel daklozen zijn in SF en dat is goed te merken. Na een
lekkere kop koffie en een goed ontbijt gaan we onder de bezielende leiding van Bertrand de stad in.
Cable car
Het is fantastisch weer en dit weekend staat in het teken van de jaarlijkse Fleet Week, een soort Marine parade. Boven de baai en rondom de Golden Gate bridge is een vliegshow van de Blue Angels, het stuntteam van de US navy, de haven ligt vol met vliegdekschepen en overal lopen honderden matrozen die na een aantal weken op zee er goed zin in lijken te hebben. Na de show hebben we de lokale oesterbar een boel dollars rijker en 36 oesters armer gemaakt, waarna we via een gay karaoke bar naar de hippe wijk Mission zijn afgereisd om te eten drinken. Leuke avond gehad en veel van de local flavour van SF kunnen proeven.
Zondag staat in het teken van de SF versie van de in Utrecht bekende Typhoon wieler klassieker, we trekken ons wielren pak aan, kopen wat te eten en drinken en gaan op onze gehuurde MTB's op pad. Via de Golden Gate Bridge (erg groot en mooi) naar het Golden gate national park.
Het weer is fantastisch en de stad SF en de omgeving is waanzinnig mooi. Na een paar fikse colletjes te hebben genomen krijgt Bertrand de bolletjes trui en HP de
prijs voor de snelste downhill afdaling. Halverwege de tocht een stop bij ....point, een prachtige vuurtoren bij de monding van de SF Bay. Ook vandaag treden de Blue Angels op en vanaf de vuurtoren kunnen we prachtig zien hoe de vliegtuigen hun formaties vormen voordat ze over (en onder!) de golden gate bridge door vliegen richting de stad, erg gaaf.
Met de ferry langs Alcatraz terug gevaren naar de stad en 's avonds videootje gekeken bij Bertrand en hard gecrashed op de bank.
Maandag ochtend gaat Bertrand naar het lab en vertrekken we naar de autoverhuur om onze auto te regelen. Na wat heen en weer onderhandelen mogen we onze kleine Mazda-the inwisselen voor een gouden Toyota SUV en kunnen we in stijl aan onze tocht beginnen.
Yosemite National Park
Onze eerste stop is Yosemite park, 6 uur rijden vanaf SF en een van de meest indrukwekkende National Parks van de US. Er is een continue struggle tussen het beschermen van deze onwaarschijnlijk mooie vallei en op een goede wijze de 6 miljoen jaarlijkse bezoekers te laten genieten van de natuur. Het centrale punt van het park (Yosemite village) lijkt op een soort mix tussen de Efteling en een scouting kamp. Je verwacht niet direct dat je midden in een national park een tank station, restaurants, pin automaten etc aantreft maar toch is het op zo'n manier ingericht dat het er allemaal acceptabel uit ziet. We hebben niets gereserveerd dus we kunnnen niet terecht op de grote camping (waar op zijn amerikaans wordt gekampeert, dus met een tot kamper omgebouwde vrachtwagen, met hierachter een aanhanger voor je auto, BBQ, motorfiets en boot).
We wijken uit naar Camp 4 waar alle echte bergbeklimmers slapen. Erg gezellige sfeer en veel professionele klimmers die op de enorme big walls afkomenn. We maken kennis met onze buurman, die verteld dat hij een gezochte gevangene is en al maanden op zijn fiest door de US reist, hij is redelijk weird en blijft maar in een soort microfoon praten tegen zijn "vrienden" die nog op de berg zitten. Er wordt nooit geantwoord en ik denk dat zijn vrienden vooral in zijn hoofd bestonden. Na een half uur met onze buurfreak is het genoeg en verkassen we naar het kampvuur van een paar Nederlandse klimmers. Gezellig rond het kampvuur gezeten en de stoere verhalen van de klimmers aangehoord. Hun claim to fame was dat zij "the Nose" in 23 uur hadden beklommen en zij claimden dat zij de eerste Nederlanders waren die binnen 24 uur deze kilometer hoge steile wand hadden bedwongen. Een prestatie van formaat en erg gaaf om te horen hoe zoiets gaat. (ze wisten overigens te vertellen dat hun 23 uur aardig was maar dat de snelste beklimming ooit 2 uur en 45 minuten was!).
de berencamping
Wij besluiten dat "the Nose" voor ons nog een brug te ver is en zetten in op het beklimmen van de Half Dome. Met volle bepakking de bergen in getrokken en omdat de gemiddelde Amerikaan niet meer dan 1 mijl van zijn auto durft te komen loop je binnen een half uur in de meest prachtige natuur zonder ook maar iemand te zien of horen. Yosemite maakt zijn reputatie waar en is onwaarschijnlijk mooi. We slapen halverwege de top en worden meteen getrakteerd op een freak storm met hagel en sneew.
We duiken om een uur of 3 's middags onze tent in en komen daar eigenlijk niet meer uit, heerlijk bijgeslapen en gerelaxed.
Na een koude nacht rond 5:30 opgestaan spullen in de rugzak gedaan en op weg naar de top. Het weer is volledig bijgetrokken en we lopen onder een strak blauwe hemel richting de top van Half Dome.
Hp bijna boven
Het laatste stuk is aan ijzeren kabels omhoog. Hard werken maar de beloning is er naar, de half dome top is prachtig en je kunt het hele park vanaf de top zien. Omdat we zo vroeg waren kunnen wij claimen dat we op 11 oktober de eerste mensen waren die de top van Half Dome, Yosemite park hebben bereikt.
Uitzicht vanaf de top
Afdalen was nog een behoorlijk kluif en met zure benen en pijnlijke spieren. Moe maar voldaan zijn we aan het einde van de middag terug in de vallei aangekomen.
Omdat we weinig tijd hebben en veel km te gaan, besluiten we 's avonds nog een paar uur te rijden, gelukkig is de Tioga pas open en kunnen we over een prachtige bergpas een behoorlijk stuk afsnijden. We slapen in Bishop, wat zo saai is dat er echt werkelijk niets over te vertellen is.
Death Valley
Na de bergen vandaag de woestijn, California is ongelovelijk divers en vanuit Bishop rijden we via kleine dirtroads death valley in. We zijn allebei nog nooit in de woestijn geweest en vinden het behoorlijk spannend. We rijden over ruige wegen door de bergen een enorme verlaten vallei in, zover je kan zien is er niets dan leegte en als je buiten de auto staat hoor je helemaal niets een bizarren en mooie ervaring en voor het eerst in weken/maanden heb ik het gevoel echt weg te zijn van de beschaafde wereld.
We rijden ruim anderhalf uur zonder iemand te zien en genieten met volle teugen. Het eerste teken van beschaving in Scotty's castle, een enorme
mediterane villa die door een rijke verzekeringen magnaat is neergezet in de woestijn. De villa is het resultaat van een mooie vriendschap tussen een cowboy en een society figuur.
Cayote aan het schooien bij toeristen!
De temperatuur stijgt lekker door en met de AC op volle kracht rijden we naar Furnance Creek, het centrum van de valley. Waar het in Yosemite wel is gelukt om een balans te vinden tussen de commercie en natuurschoon is de balans in Funance Creek helaas in het voordeel van de commercie beslecht. Naast de funnance creek golf course (midden in death valley!!!) is er een living example te vinden van de nadelnen van een monopolie. Er is een restaurant dat het presteert om tegen een vorstelijk tarief een buffet neer te zetten wat met stip het meest smakeloze is wat ik in mijn leven heb geproefd. Met een misselijk gevoel verlaten we Funance creek en de combinatie van het frituur buffet en de buitentemperatuur die inmiddels richting de 100 F gaat maakt het een pittege after dinner dip.
We rijden door naar Badwater, het laagste punt van de US (met uizicht op MT..... Het hoogste punt van de continental US).
Las Vegas
Na al dit moois is het tijd voor iets heel anders.........Las Vegas! Een groter contrast kan je bijna niet hebben maar 2 uur nadat we de serene rust van death valley achter ons hebben gelaten rijden we fabulous Las Vegas in!! Over de strip rijden we deze surrealistische oase in de woestijn in. De totale gekte schreeuwt je tegenmoet en zoals meer dingen in Amerika wordt in Sin city alles tot in het extreme overdreven. Mensen lopen drinkend en rokend over straat, (dit kan nergens in de US maar in Vegas gelden andere wetten), hoeren lopen tussen de hummers en ferrari's door en overal lopen uitgelaten amerikaanen. Op straat hangt een prachtige gespannen en hoopvolle sfeer, vanavond gaan we rijk worden !
Wynn
We checken in bij hotel Circus Circus een hotel dat het goed zou doen in de competitie voor het most Cheesy hotel van de wereld. Nadat we alle in clowns pak gestoken bediening hebben uitgelachen en even hebben gedouched gaan we in beste pak de stad in. Na een flesje wijn in het prachtige Wynn hotel gaan we op weg naar het restaurant in de Bellagio (zie oceans 11)
Helaas laat ik me verleiden tot wat snel gokwerk waardoor we binnen een half uur door ons budget heen zijn..
Gelukkig weet Piep beter hoe het spelletje werkt; eerst goed eten en drinken en dan rustig spelen met veel muntjes, en winnen we alles de volgende dag weer terug!
Na 24 uur Vegas stappen we weer in de auto en rijden we naar het westen tot aan de kust. Vanaf hier rijden we nog 200 mijl over de bekende Route 1 terug naar San Francisco. Jammer genoeg is het weer niet echt fantastisch waardoor de sfeer er op het strand van Santa Cruz niet lekker uitkomt. Onderweg zien we ook wel surfers, die in hun wetsuits op hun board liggen te wachten op de perfecte wave, maar tegen een grijze miezerachtige achtergrond, lijken ze niet op de dudes van de televisie en krijg je toch eerder medelijden met ze..
Hearst Castle
Omdat we in de hele vakantie nog geen museum/toeristische atractie hebben bekeken, gaan we naar Hearst Castle. Dat hadden we beter niet op een zondag middag kunnen doen.. Voor 20 dollar mogen we met een bus de berg op en krijgen we een enorm oninteressante rondleiding van een lokale man. Het enige wat we ons herinneren is: Geen flits, ook niet buiten, dit kan mensen verblinden en leiden tot schadeclaims.. Niet afdwalen van de groep, dit is ook niet mogelijk aangezien de vrouw van deze meneer als een politieagent achteraan loopt. Niet van het tapijt af als je door de vertrekken loopt, wanneer ik per ongeluk 1 voet 10 cm van het tapijt af op de grond zet gaat het alarm af.. enz.. Heel gezellige staat dat California!
Terug in San Francisco gaan we nog een laatste keer eten met Bertrand en Marize die inmiddels is aangekomen. En dan is het maandagochtend weer tijd om terug te gaan naar Boston..
