Het heeft een dikke week gekost, maar we zijn weer bijgekomen van onze trip naar Nederland.. Zondagavond waren we weer op Logan airport waar bleek dat North West weer eens een van onze tassen kwijt was, terwijl we hem in Detroit nog hadden.. Weer de formulieren invullen en daarna snel naar huis!
Maandag naar het ziekenhuis en meteen flink aan de slag, de deadline voor het inleveren van de beurs was 2 maart.. Daar ben ik dus de eeste dagen ongeveer 13 uur per dag mee bezig geweest, mat als resultaat dat alles super gelikt, precies op tijd aangekomen is bij de Lymphatic Research Foundation. Nu maar hopen dat de uitslag medio april positief is!
Daarna dus weer tijd voor leuke dingen. In mijn lab wordt van alles georganiseerd, zo ook een baby shower voor de vrouw van een van de onderzoekers uit Charlestown (ons lab is in 2 delen gesplitst, de helft zit in Charlestown en de andere helft waaronder ik in het ziekenhuis in Boston). Dit is dus een feestje voor alleen vrouwen, je kent het wel! Ik moest een klein cadeau meenemen, dus dacht dat ik met mijn $ 10 'grow a pet' en iets leuks voor moeders, wel goed zat. Niet dus.. De andere vrouwen hadden per persoon een hele baby outfit gekocht, incl. GAP-truien, Levi's, NIKE shirts enz.. Oeps..
Wel heel gezellig gegeten en allemaal 1 drankje gedronken?? De enige chinees die mee was was dus dronken!
Donderdag hebben we gewoon verder geintegreerd, ditmaal met volstrekt vreemden.. Een amerikaanse collega van HP die hij een paar keer in Nederland op een borrel had gezien, had zijn beste vrienden laten weten dat wij in Boston zijn. Dus werden wij uitgenodigd om te gaan eten in de stad.. We hadden dus geen idee wie deze mensen waren, beetje apart! Uiteindelijk bleken Ben en Gabrielle super aardig te zijn en hebben we heel gezellig met ze zitten eten en praten, totdat opeens om 20.30 de rekening werd gevraagd en we binnen 10 minuten buiten het restaurant stonden. Heel aardig, maar een beetje eigenaardig dus die amerikanen..
De vrimibo daarom maar met Jac gevierd!
Dit weekend hebben we een hele hoop nieuwe spullen gekocht bij een Italiaanse meneer in Beacon Hill, we hebben nieuwe kasten, tafeltjes, lampen en een grote vaas gekocht om ons huisje wat gezelliger te maken. De grootste uitdaging was om alles naar huis te krijgen.. De eerste taxi die kwam keek heel geirriteerd naar alle spullen, vervolgens moest hij een rondje rijden omdat er een auto achter hem stond en komt hij niet meer terug??
Wij dus weer een taxi bellen bij een andere centrale en weer wachten buiten in de kou.. De volgende taxichauffeur was gelukkig een stuk relaxter en na veel geduw en getrek heeft hij alles in de van gekregen. Vervolgens nog even alles naar de tweede etage, waarbij mijn Arnold S een spiertje in zijn rug heeft verrekt. Maar het staat allemaal mooi en het wordt echt gezellig!
Zondag zijn we voor het eerst gaan skien, om 6.45 verzamelen bij MGH (het ziekenhuis) en daar gingen we met Julia, de moeder van het lab, een japanner, een chinees, Hong Konger (of hoe noem jij ze Fleur?) een amerikaan en wij in de minivan.
In de andere auto nog een zwitser, fransman en twee amerikanen. Met dit United Nations gevoel dus op naar Loon Mountain, een skigebied hier 2 uur vandaan.
Deze autorit deed Arnold S geen goed, hij probeerde het nog een paar afdalingen, maar moest helaas afhaken..
Verder de hele dag lekker weer, goede sneeuw en maar een beetje ijs! Ook opvallend, bij de lift maakt iedereen keurig rijen van groepjes van 4, 3 of 2 personen, die gaan naast elkaar staan en als een meneer je roept kon je naar voren en stap je in de lift! Niemand die duwt, trekt of op je skis staat!
Daarnaast is er het goede nieuws dat Julius zijn verhuizing goed is gegaan.
Marceline en Dennis hebben hem naar Amstelveen gebracht waar hij nu bij Fred en Julie gaat wonen. Hij schijnt al een stuk rustiger te zijn nu hij niet meer de hele dag op zijn hoede hoeft te zijn voor de katten bij mijn ouders, waar hij tot nu toe heeft gelogeerd. Julius is dus weer twee weken binnen blijven, dus kan hij mooi geen dooie vogeltjes eten..
