Na een aantal hectische weken/maanden is het dan eindelijk zover, Piepers en ik vertrekken op onze honeymoon en aansluitend naar Boston. De laaste week heeft in het teken gestaan van het afscheid nemen van familie, verhuizen van onze spullen naar de berging, huis verkopen en de laatste administratieve zaken regelen. Donderdag hebben we onze makelaar een volmacht gegeven voor de overdracht van ons huis en heb ik mijn laptop en telefoon van de bank ingeleverd en zijn we nu dus echt klaar voor ons vertrek. Na een afscheidsmaal bij Jeroen en nog een allerlaatste borrel in de eigen schuld zijn we in alle vroegte naar Schiphol vertrokken. We vertrekken dus Nederland huilt, regen, storm, 800 km file. Op Schiplhol nog een laatste keer verrast door de grote groep vrienden en familie die ondanks het noodweer de moeite hebben genomen om ons te komen uitzwaaien. Lieve allemaal jullie zijn fantastische geweest, zonder al jullie hulp en support hadden we dit nooit kunnen regelen en we vertrekken met de zekerheid dat we in Nederland een fantastische familie en vriendengroep achterlaten.
Na een laatste kop koffie, een traan een een laatste grap gaan we om 10:00 door de douane. Nadat Annique haar volledige snijset uit haar handbagage had verwijderd was de douane ook akkoord met ons vertrek.
Om 10:15 werd duidelijk dat onze vlucht naar Parijs wegens " een technische mankement" in elk geval zou worden vertraagd tot 12:30. Aangezien onze aansluitende vlucht naar Boston om 13:00 vanuit Parijs vertrok hadden we spoed overleg in de KLM business lounge (champagne!!). Door de altijd behulpzame grondstewardess van de KLM zijn we overgeboekt naar de directe vlucht naar Boston om 14:00, dus dat was een meevaller, enige nadeel was dat de al onze bagage (twee tassen voor 7 weken zuid Amerika en twee tassen met al onze spullen voor ons verblijf in Boston) ergens tussen Amsterdam en Parijs was blijven steken. Geen reden voor paniek maar wel onhandig aangezien we in onze handbagage alleen maar boeken hadden zitten die vanwege het gewicht niet meer konden worden ingechecked.
Na een prima vlucht naar Boston, waar weinig over te melden was behalve dat de vlucht voor drie kwart leeg was en we dus allebei een hele rij stoelen hadden en konden slapen.
Nadat we in Boston vriendelijk welkom waren geheten door de besnorde demoon van de US immigration services bleek inderdaad dat alle bagage kwijt was en voorlopig niet terug zou komen. Met een vermissingsbewijs en een tas vol boeken kon ons verblijf in de US dus beginnen.
We hadden via via een adres gekregen waar we konden logeren (in ruil voor Nederlandse tijdschriften en oude kaas). Gewapend met een huur auto en een adres op zoek naar Sarah en Marco (ons logeeradres). Na wat zoeken aangekomen bij het prachtige huis (type dynasty ranch) net buiten Bosten waar we meer dan hartelijk welkom werden geheten. Het blijft altijd een gok hoe het is om bij wildvreemden, laat in de avond aan te kloppen voor een overnachting, maar dit was bijzonder gezellig. Goed gegeten, een glas wijn er bij en een leuk gesprek over het verhuizen naar Amerika (wat zij 9 maanden geleden hadden gedaan en wat wij nu gaan doen) Ongemerkt door onze jet lag heen geborreld en uiteindelijk om 23:00 naar bed.
Helaas laat mijn lichaam zich niet helemaal voor de gek houden dus om 05:00 klaar wakker, nog wat gelezen en zodra de malls open waren naar de starbucks en de macy´s voor koffie en wat schone kleren. De rest van de dag bezig geweest om bagage terug te krijgen, we vlogen ´s avonds door naar Buenos Aires. Een eerste confrontatie met de altijd vriendelijke maar weinig behulpzame amerikaanse automatische antwoordapparaten en voice response systems. Als het lukte om iemand te spreken te krijgen dan varieerde de locatie van onze tassen van Parijs, tot Detroit, tot Chicago, kortom overal behalve in Boston. Aangezien we onze vlucht niet konden verzetten, plan B in werking gezet en met geleende rugzakken van onze gastvrouw en heer, 2 onderbroeken, wat t-shirts en genoeg leesvoer vertrokken richting de luchthaven. Hier nog een laatste, tervergeefse poging om onze spullen terug te krijgen, en toen dus maar met twee lege rugzakken naar Zuid Amerika vertrokken.... vol goede moed naar het land van de Gauchos, Maxima, steaks en heel erg veel bergen !!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment